اوراکل از نسخه 12cR2 قابلیت expression tracking را ارائه کرد که بر اساس آن، توابع(اعم از سیستمی و pl/sqlای)، عملگرهای محاسباتی و بصورت کلی عبارتهای استفاده شده در متن پرس و جو ها در دیتابیس ذخیره می شوند مسئولیت این کار بر عهده optimizer است و optimizer در زمان انجام عملیات hard pars، این عبارات را در مخزنی بنام (Expression Statistics Store(ESS قرار می دهد که از طریق ویوی دیتا دیکشنری DBA_EXPRESSION_STATISTICS می توان لیستی از این عبارتها را مشاهده کرد.
دستورات DDL و CONSTRAINT ها
در این فصل دستورات از نوع DDL(DATA DEFINITION LANGUAGE) معرفی می شوند. مفهوم OBJECT و برخی از نوع داده هایی که در دیتابیس اوراکل استفاده می شوند را توضیح می دهیم. همچنین انواع CONSTRAINTها توضیح داده می شوند و خطاهایی که با رعایت نکردن آنها رخ می دهند را معرفی می کنیم.
ویژگی In-Memory FastStart در اوراکل 12cR2
یکی از چالشهای قابلیت in-memory در نسخه 12cR1 به هزینه بر بودن load اولیه اطلاعات(در in-memory) بعد از restart شدن دیتابیس برمی گردد چرا که اطلاعات در دیسک به صورت row format ذخیره شده و در زمان بارگذاری باید به فرمت ستونی و (عمدتا) به شکل فشرده در حافظه(in-memory) قرار بگیرند که این کار می تواند مصرف بالای منابع(مخصوصا cpu) را به همراه داشته باشد.
اوراکل در نسخه 12cR2، برای حل این مسئله، قابلیت جدیدی به نام In-Memory FastStart را ارائه کرد که بر اساس آن، اطلاعات موجود در in-memory با همان فرمتی که در حافظه قرار دارند، در دیسک و در یک tablespace مجزا ذخیره می شوند.
دستورات DML و کنترل تراکنش ها
در این فصل انواع دستورات DML(Data Manipulation Language) توضیح داده می شوند. دستورهای INSERT، DELETE، UPDATE از نوع DML هستند که باعث می شوند اطلاعات جدول های دیتابیس تغییر یابند. همچنین در ادامه، روش کنترل تراکنش ها بر اساس مفهوم READ CONSISTENCY و عملیات COMMIT، ROLLBACK و SAVEPOINT توضیح داده می شوند.
زمانی که یک دستور از نوع DML اجرا می شود یکی از حالت های زیر رخ می دهد:
1.اطلاعات جدید به یک جدول اضافه می شوند(توسط دستور INSERT).
2.اطلاعات قبلی تغییر می کند(توسط دستور UPDATE).
3.اطلاعات قبلی حذف می شوند(توسط دستور DELETE).
نگاهی به استثنائاتی در مورد پارامترهای PGA
در مطلب “بررسی پارامترهای PGA” با پارامترهایی آشنا شدیم که قرار است محدودیتی را برای مصرف PGA در سطح پروسس و یا instance ایجاد کنند. در این مطلب خواهیم دید که در بعضی از شرایط مقدار در نظر گرفته شده برای پارامترهای pga_max_size، pga_aggrigate_target_ و حتی پارامتر PGA_AGGREGATE_LIMIT، نمی تواند PGA مصرف شده توسط پروسسها را محدود کند و پروسسها تا جایی که سرور و محدودیتهای سیستم عاملی اجازه می دهد، از RAM و SWAP استفاده می کنند.
به عنوان نمونه، مطابق با داکیومنتهای اوراکل، حداکثر PGA مورد استفاده یک پروسس توسط پارامتر مخفی pga_max_size_ کنترل می شود و علاوه بر این پارامتر، مقدار PGA استفاده شده برای یک پروسس به تنهایی نمی تواند بزرگتر از مقدار تنظیم شده برای پارامتر pga_aggrigate_target باشد.
بررسی پارامترهای رسمی و مخفی مربوط به PGA
همانطور که می دانید PGA متشکل از قسمتهای مختلفی می باشد که میزان استفاده هر پروسس از هر کدام از این قسمتها را می توان با کمک پارامترهای نظیر sort_area_size، hash_area_size، bitmap_merge_area_size و… کنترل کرد.
با این حال از اوراکل 9i، پارامتر دیگری به نام PGA_AGGREGATE_TARGET اضافه شد که با مقداردهی آن، اندازه هر یک از قسمتهای PGA توسط خود اوراکل مدیریت می شود.
اوراکل تلاش می کند مجموع فضای PGA تخصیص داده شده(pga1+pga2+pga3+…) به پروسسها را به مقدار در نظر گرفته شده برای پارامتر PGA_AGGREGATE_TARGET محدود کند اما در مواقعی، به خصوص در زمان بالا رفتن بارکاری سیستم و یا پایین بودن مقدار پارامتر PGA_AGGREGATE_TARGET، ممکن است مجموع فضای PGA تخصیص داده شده، از مقدار تنظیم شده برای این پارامتر بیشتر شود.
از این رو، مقدار تعیین شده برای پارامتر PGA_AGGREGATE_TARGET صرفا به عنوان یک soft limit در نظر گرفته خواهد شد و حتی در شرایطی ممکن است فضای PGA تخصیص داده شده به یک پروسس، از مقدار تنظیم شده برای این پارامتر تجاوز کند!(مطلب “نگاهی به استثنائاتی در مورد پارامترهای PGA” را مطالعه کنید)
عملگرهای SET در SQL
در دستورات SQL عملگرهای SET سطرهای چندین دستور SELECT را ترکیب کرده و ترتیب نمایش آنها را مشخص می کند. در این متن انواع روش های استفاده از عملگرهای SET توضیح داده می شود.
دستوراتی که در آنها از عملگر SET استفاده می شوند COMPOUND QUERY نام دارند. اولویت اجرای تمام روش های عملگر SET یکسان است. اگر در یک دستور SQL از چند عملگر SET استفاده شود ترتیب اجرای آنها از سمت چپ به راست خواهد بود مگر اینکه از علامت پرانتز استفاده شده باشد.
پیکربندی Huge Page برای دیتابیس اوراکل
در مطلب “چرا Huge Page” در مورد مزایا و دلایل استفاده از Huge Page مطالبی را ارائه کردیم در این مطلب قصد داریم نکاتی را در مورد Huge Page برای دیتابیس اوراکل ارائه کنیم.
همانند دیتابیس پستگرس، دیتابیس اوراکل هم در صورت پیکربندی Huge Page در محیط سیستم عامل، به صورت خودکار و در زمان استارت شدن instance، برای فضای shared memory از Huge Page استفاده خواهد کرد.
اوراکل برای کنترل استفاده و یا عدم استفاده از Huge Page، پارامتر USE_LARGE_PAGES را ارائه کرده که در همین ابتدای متن، توضیحاتی را در مورد این پارامتر ارائه می کنیم.
ارتقاء اوراکل از نسخه 18c به 19c با استفاده از ابزار AutoUpgrade
ابزار AutoUpgrade ارتقا دیتابیس اوراکل به نسخه بالاتر را با مداخله کمتر DBA امکان پذیر می کند همچنین این ابزار، قابلیت ارتقا همزمان چندین دیتابیس را فراهم خواهد کرد(صرفا از طریق یک فایل config).
در این متن قصد داریم با استفاده از این ابزار، دیتابیسی را از نسخه 18c به نسخه 19c ارتقا دهیم.
اوراکل 12c-بهبودهایی در زمینه جمع آوری آمار Global Temporary Table
تا قبل از اوراکل 12c، رفتار اوراکل در زمان جمع آوری آمار برای جداول از نوع (global temporary table(GTT تفاوتی با جداول معمولی نداشت و این مسئله می توانست در مواردی چالش برانگیز باشد.
در اوراکل 12c بهبودهایی در این زمینه حاصل شد که در ادامه دو مورد از این بهبودها را مشاهده می کنید.